Menu
TRAINING BEADEMINGSZORG
TRAINING BEADEMINGSZORG
Tracheostomale beademingszorg verwijst naar de medische zorg en ondersteuning die wordt geboden aan patiënten met een tracheostomie, een chirurgische opening in de luchtpijp. De training in tracheostomale beademingszorg is gericht op het ontwikkelen van de kennis en vaardigheden die nodig zijn om deze patiënten de best mogelijke zorg te bieden.
Een FAQ die we vaak krijgen, is voor wie onze trainingen geschikt zijn. Training Beademingszorg is er voor specialisten, mantelzorgers, medewerkers van zorginstellingen, kortom voor iedereen die zorg wil verlenen aan een tracheostomaal beademde patiënt. Je hoeft geen medische achtergrond of kennis te hebben. De training is bewust laagdrempelig opgebouwd en wordt afgestemd op de medische kennis en expertise van de deelnemers.
Ons team bestaat uit een multidisciplinaire groep zorgprofessionals, waaronder een arts-intensivist, verpleegkundigen, en verzorgenden. Zij hebben uitgebreide expertise van tracheostomale beademing door jarenlange ervaring in het veld.
De arts binnen ons team is een Anesthesioloog-intensivist die gespecialiseerd is in ademhalings- en intensive care-geneeskunde. Hij heeft diepgaande kennis van de anatomie en fysiologie van de luchtwegen, evenals de diagnose en behandeling van ademhalingsstoornissen. Hij is goed bekend met de verschillende soorten tracheostomale canules, beademingsinstellingen en het beheren van complicaties die kunnen optreden bij patiënten die afhankelijk zijn van invasieve beademing.
De verpleegkundigen in het team spelen een essentiële rol in de directe zorg voor patiënten die tracheostomale beademing nodig hebben. Ze hebben uitgebreide klinische ervaring in het omgaan met tracheostomale beademing, zoals het uitvoeren van tracheostomiezorg, het beheren van beademingsapparatuur en het monitoren van de ademhalingsstatus van de patiënt. Ze zijn bekwaam in het herkennen van tekenen van complicaties en het nemen van passende maatregelen om de patiëntveiligheid te waarborgen.
De expertise van ons team wordt versterkt door de jarenlange ervaring in invasieve beademingszorg. Ze hebben een diepgaand begrip voor de unieke behoeften en uitdagingen van patiënten die afhankelijk zijn van invasive beademing en hebben vaardigheden ontwikkeld om hoogwaardige zorg te bieden. Ze zijn op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen en richtlijnen op het gebied van beademingszorg en blijven zich voortdurend bijscholen om hun kennis en vaardigheden up-to-date te houden.
Door de gezamenlijke inzet en complementaire expertise van artsen en verpleegkundigen met jarenlange ervaring in tracheostomale beademingszorg, kan het team een hoog niveau van zorg en ondersteuning bieden aan patiënten die deze gespecialiseerde zorg nodig hebben.
Wij geven trainingen op vijf locaties.
Amsterdam
Groningen
Maastricht
Rotterdam
Utrecht
Wij geven ook trainingen bij u op locatie, neem hiervoor contact met ons op.
Heb je nog meer vragen die niet bij deze FAQ's staan? Neem gerust contact met ons op!
Invasieve beademing is een vorm van mechanische beademing waarbij een buis, bekend als een endotracheale tube, via de mond of neus in de luchtpijp (trachea) van de patiënt wordt ingebracht. Deze buis wordt gebruikt om de luchtwegen van de patiënt open te houden en kunstmatige ademhaling mogelijk te maken.
Bij invasieve beademing wordt de endotracheale tube verbonden met een beademingsapparaat, ook wel een ventilator genoemd. De ventilator levert gecontroleerde hoeveelheden lucht of zuurstof aan de longen van de patiënt, waardoor de ademhaling wordt ondersteund of volledig overgenomen. Het proces van invasieve beademing wordt veelal uitgevoerd in een ziekenhuisomgeving, meestal op een intensive care-afdeling.
Invasieve beademing kan nodig zijn bij ernstige ademhalingsproblemen, zoals acute ademnood, respiratoir falen, longontsteking, longletsel, verdrinking, ernstige verwondingen aan de borstkas, bepaalde vormen van anesthesie tijdens chirurgische ingrepen, of in gevallen waarin de patiënt niet zelfstandig kan ademen.
Hoewel invasieve beademing levensreddend kan zijn, brengt het ook bepaalde risico's met zich mee, zoals infectie, schade aan de luchtwegen, drukplekken rond de beademingsbuis, en andere complicaties. Het wordt daarom nauwlettend gecontroleerd door medisch personeel en alleen toegepast wanneer het absoluut noodzakelijk is. In sommige gevallen kan invasieve beademing worden vervangen door niet-invasieve beademingsmethoden, zoals maskerbeademing met behulp van een gezichtsmasker.
Een tracheacanule, ook wel bekend als een tracheostomiebuis, is een medisch hulpmiddel dat in de luchtpijp (trachea) wordt ingebracht via een opening in de nek, genaamd tracheostoma. Het wordt gebruikt om de luchtwegen open te houden en ademhaling mogelijk te maken bij patiënten die langdurige beademing of ondersteuning van de luchtwegen nodig hebben.
Een tracheacanule bestaat uit een buisvormige structuur, meestal gemaakt van kunststof (zoals siliconen), die een opening creëert tussen de buitenkant van de nek en de luchtpijp. Het heeft een gebogen uiteinde, dat zich in de trachea bevindt, en een uitwendig gedeelte dat uitsteekt via het tracheostoma.
De tracheacanule dient meerdere doelen. Ten eerste maakt het een directe luchtweg naar de longen mogelijk, waardoor de patiënt kan ademen zonder dat de lucht door de neus en mond hoeft te gaan. Hierdoor kan de patiënt comfortabeler ademen en wordt de belasting van de luchtwegen verminderd. Ten tweede kan de tracheacanule worden aangesloten op een beademingsapparaat of een zuurstofbron om gecontroleerde ademhaling en zuurstoftoevoer te bieden. Daarnaast kan het ook helpen bij het verwijderen van slijm en secreties uit de luchtwegen, wat vooral nuttig is bij patiënten met verminderde hoestreflexen of beperkte ademhalingsmogelijkheden.
Het inbrengen en beheren van een tracheacanule vereist professionele medische expertise en zorgvuldige monitoring. Het wordt meestal uitgevoerd door artsen, verpleegkundigen of ademhalingstherapeuten. Regelmatige reiniging, inspectie en aanpassing van de tracheacanule zijn essentieel om complicaties zoals infectie, vernauwing van de luchtwegen of dislocatie te voorkomen. De duur van het gebruik van een tracheacanule kan variëren, afhankelijk van de behoeften van de patiënt, maar kan variëren van enkele weken tot jaren.
Lage saturatiesymptomen zijn tekenen en symptomen die optreden wanneer het zuurstofgehalte in het bloed, uitgedrukt als de zuurstofsaturatie, abnormaal laag is. Zuurstofsaturatie is het percentage hemoglobine (een eiwit in rode bloedcellen) dat verzadigd is met zuurstof. Een normale zuurstofsaturatie varieert meestal tussen 95% en 100%.
Bij lage saturatiesymptomen kan het zuurstofgehalte in het bloed onvoldoende zijn om aan de behoeften van het lichaam te voldoen. Dit kan leiden tot hypoxie, een toestand waarin weefsels en organen niet voldoende zuurstof ontvangen. Enkele veelvoorkomende symptomen van lage saturatie zijn onder andere:
Lage saturatiesymptomen kunnen worden veroorzaakt door verschillende aandoeningen, zoals longaandoeningen, hartproblemen, bloedingsstoornissen, infecties of andere medische noodsituaties. Als iemand symptomen van lage saturatie ervaart, is het raadzaam om medische hulp in te roepen voor een juiste diagnose en behandeling.
